Με αφορμή την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών αγώνων του Ρίο 2016 ,παραθέτουμε μετά απο αναζήτηση σε πολυάριθμα άρθρα και αφιερώματα στο διαδίκτυο ,στοιχεία και γεγονότα της ζωής μια συμβολικής μορφής του Ελληνικού Αθλητισμού ,γέννημα θρέμμα της πόλης των Πατρών, του Δημήτριου Τόφαλου.Ο Τόφαλος βρίσκεται στην κορυφή της σχετικής λίστας αθλητών της Παναχαϊκής ,που την περίοδο κατα την οποία αγωνίζονταν στην ομάδα της Πάτρας εκπροσώπησαν την χώρα τους σε Ολυμπιακούς αγώνες. Απο τον Τόφαλο στον δρομέα Γιώργο Παναγιωτόπουλο και στους ξένους αθλητές Ζοέλ Επαλέ και τον φετινό Βολειμπολίστα της ομάδας Χόρχε Μπαράχας , η λίστα είναι μεγάλη και αυτά είναι μόνο μερικά ονόματα αθλητών που διαχρονικά όσο αγωνίζονταν με τα κοκκινόμαυρα ,πήραν μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η βούληση μας ,εξ΄αρχής ήταν να ασχοληθούμε με τον πρωτοπόρο,με τον τεράστιο Δημήτριο Τόφαλο το όνομα του οποίου έχει λάβει το μεγαλύτερο κλειστό γυμναστήριο της Αχαϊας και της Δυτικής Ελλάδας . Η αναζήτηση μας ,ενδελεχής και αποτελεσματική αποκομίζοντας πλούσιες πληροφορίες για την ζωή αυτού του σπουδαίου αθλητή.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Δημήτριος Τόφαλος ,γεννήθηκε στην Πάτρα στις 14 Απριλίου του 1884 και απεβίωσε σε ηλικία 82 ετών ,στις 15 Νοεμβρίου 1966 στην γενέτειρα του.Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα,στο σχολείο ήταν «ντουβάρι», όπως έγραψε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, που δημοσίευσε η εφημερίδα «Εμπρός» το 1953 και είχε τίτλο «Τόφαλος είναι το όνομα μου».
Προτού αρχίσει να φοιτά στο Σχολαρχείο, όπως το έλεγαν τότε, σε ηλικία 10 ετών, του συνέβη ένα ατύχημα το οποίο στάθηκε η αφορμή για να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Κάθε μέρα πήγαινε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Αγίου Διονυσίου Πατρών, όπου παρακολουθούσε τους εργάτες να ξεφορτώνουν εμπορεύματα στα βαγόνια του τρένου και να τα φορτώνουν στα κάρα. Κάποια μέρα η μηχανή ξεκίνησε απότομα σφυρίζοντας, τρομάζοντας το άλογο ενός κάρου. Το άλογο αφηνίασε και άρχισε να τρέχει προς το μέρος του, με αποτέλεσμα να τον παρασύρει. Αφού μεταφέρθηκε στην κλινική, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι το δεξί του χέρι είχε συντριβεί και είπαν πώς έπρεπε να το κόψουν για να ζήσει. Ωστόσο ο πατέρας του αρνήθηκε.
Παρά τις δυσκολίες ,ο Τόφαλος μέσα απο την γυμναστική και την κωπηλασία άρχισε να ανακτά τις δυνάμεις του. Εκτελώντας ασκήσεις με «ζυγιά » ,που μετρούσαν τις σταφίδες στην αποθήκη του πατέρα του, άρχισε να φανερώνει τις εξωπραγματικές για την ηλικία του δυνατότητες. Σε ηλικία 16 ετών ο Δημήτρης Τόφαλος ζύγιζε ήδη 102 κιλά, μια σωματική διάπλαση που προκαλούσε εντύπωση. Τότε άρχισε να πηγαίνει στο γυμναστήριο της Γυμναστικής Εταιρίας Πατρών. Το πρώτο που του έκανε εντύπωση όταν μπήκε στο στίβο ήταν ο αείμνηστος πρωταθλητής Στέφανος Χριστόπουλος, ο οποίος σήκωνε 94 κιλά. Ο μικρός σκέφτηκε «είναι δυνατόν, να σηκώνει με τόση ευκολία, τόσα βάρη;». Τότε ένας γυμναστής τον προκάλεσε και του λέει, «εμπρός προσπάθησε και να σηκώσεις αυτά τα βάρη». Η αυτοπεποίθηση του τον ώθησε στο να πιάσει την μπάρα και να την σηκώσει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ
Το 1901 στο Στάδιο της Πάτρας, διεξάγονταν οι Α’ Πανελλήνιοι αγώνες . Οι ξύλινες τότε κερκίδες ήταν γεμάτες από κόσμο. Ο Δημήτρης Τόφαλος έλαβε μέρος στο αγώνισμα της άρσεως βαρών, όπου ήρθε δεύτερος, καταρρίπτοντας το ρεκόρ της Ολυμπιάδος.Με αυτό το αποτέλεσμα ,ο Τόφαλος προκρίθηκε στην Ολυμπιάδα του Saint Lewis στισ ΗΠΑ το 1904. Ωστόσο, η τύχη δεν στάθηκε μαζί του σε αυτό το ταξίδι. Στο ταξίδι αρρώστησε βαριά και νοσηλεύτηκε στην Αμβέρσα.
Η συμμετοχή του ματαιώθηκε. Δύο χρόνια αργότερα τον Απρίλιο του 1906, πήρε μέρος στην Μεσολυμπιάδα της Αθήνας, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην άρση βαρών,μέσα σε πανηγυρικό κλίμα.Αντίπαλος του Δημήτρη Τόφαλου ήταν ο αυστριακός γίγαντας, Γιόζεφ Στάινμπαχ.Μετά από τρεις προσπάθειες , ο Δημήτρης Τόφαλος κατάφερε να σηκώσει την μπάρα βάρους 142 κιλών και να νικήσει, χαρίζοντας το χρυσό μετάλλιο στην Ελλάδα και επιτυγχάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ.Το 1906 μετά το τέλος της μεσολυμπιάδας, κατά την επιστροφή του στην Πάτρα, οι Πατρινοί του επιφύλαξαν πρωτοφανή υποδοχή με αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό ότι στον σταθμό τον περίμεναν 6.000 περίπου φίλαθλοι.Το παγκόσμιο ρεκόρ του διατηρήθηκε μέχρι το1914. Δυστυχώς όμως οι δάφνες κράτησαν λίγο. Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο, το αγώνισμα της άρσης βαρών δεν συμπεριλαμβανόταν στη λίστα των αγωνισμάτων.
H ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ
Η πτώση της δημοτικότητας του αθλήματος ,οδήγησε τον Τόφαλο σε στροφή στην αθλητική του καριέρα.Πιο συγκεκριμένα,o Δημήτρης Τόφαλος στράφηκε προς την αμερικανική πάλη (κατς) και πήρε τον δρόμο για την Αμερική.Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του: «Γύρισα όλον τον κόσμο. Κολακεύομαι να πιστεύω πως λίγοι πατριώτες μας ταξίδεψαν τόσο πολύ όσον εγώ. Στην αρχή στα Βαλκάνια, ύστερα στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, την Ασία, την Κίνα, τις Ινδίες, τα νησιά της Άπω Ανατολής, την Ιαπωνία και τέλος εκεί που καταλήγουν οι περισσότεροι μετανάστες: Στις Ηνωμένες Πολιτείες».Στην Αμερική ολοκλήρωσε τη σταδιοδρομία του, κατακτώντας 251 έπαθλα. Ενδεικτικός είναι ο μνημειώδης αγώνας με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Φρανκ Γκοτζ, όταν ο αντίπαλος του του έσπασε το χέρι και ο Τόφαλος παρόλο που σφάδαζε από τους πόνους, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα.Μεγαλώνοντας ασχολήθηκε με την προπονητική,όντας μάλιστα ο προπονητής του σπουδαίου Τζίμ Λόντου (Χρήστου Θεοφίλου),θρύλου της εποχής.
ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Μια άγνωστη πτυχή της ζωής του είναι ότι έδρασε ως κατάσκοπος. Στα προπολεμικά χρόνια το Γενικό Επιτελείο Στρατού του ανέθεσε μυστικές αποστολές στην Τουρκία και την Ιταλία. Χρησιμοποίησε το όνομά του και το επάγγελμα του για την κατασκοπεία υπέρ της πατρίδος του. Το Επιτελείο αναγνώρισε τις υπηρεσίες του, ενώ ο ίδιος αναφέρει ότι ένιωσε πολύ περήφανος.Το 1952 , διάσημος πλέον, επέστρεψε στην γενέτειρά του την Πάτρα, αν και πηγαινοερχόταν συχνά στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε ήσυχα.Ο Δημήτρης Τόφαλος άφησε την τελευταία του πνοή στην Πάτρα στις 15 Νοεμβρίου 1966, σε ηλικία 82 ετών από πνευμονικό οίδημα.
Συνολικά εκτός απο το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και τα αναρίθμητα πανελλήνια και παγκόσμια ρεκόρ , κατέκτήσε 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κατς).
Στο γήπεδο της Παναχαϊκής στην Αγυιά, πρός τιμήν του έχει δημιουργηθεί άγαλμα στην κεντρική είσοδο του γηπέδου.
«ΓΙΑ ΝΑ Τ΄ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΙΞΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΥΙΑ «
ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ 1891
Latest Video
Πρόσφατα Άρθρα